दुर्जन
See also: दर्जन
Sanskrit
Etymology
दुस्- (dus-) + जन (jana, “man”)
Noun
दुर्जन • (dur-jana) m
- bad man, villain, scoundrel
- (in the plural) bad people
Declension
| Masculine a-stem declension of दुर्जन | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | दुर्जनः (durjanaḥ) | ||
| Gen. sg. | दुर्जनस्य (durjanasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | दुर्जनः (durjanaḥ) | दुर्जनौ (durjanau) | दुर्जनाः (durjanāḥ) |
| Vocative | दुर्जन (durjana) | दुर्जनौ (durjanau) | दुर्जनाः (durjanāḥ) |
| Accusative | दुर्जनम् (durjanam) | दुर्जनौ (durjanau) | दुर्जनान् (durjanān) |
| Instrumental | दुर्जनेन (durjanena) | दुर्जनाभ्याम् (durjanābhyām) | दुर्जनैः (durjanaiḥ) |
| Dative | दुर्जनाय (durjanāya) | दुर्जनाभ्याम् (durjanābhyām) | दुर्जनेभ्यः (durjanebhyaḥ) |
| Ablative | दुर्जनात् (durjanāt) | दुर्जनाभ्याम् (durjanābhyām) | दुर्जनेभ्यः (durjanebhyaḥ) |
| Genitive | दुर्जनस्य (durjanasya) | दुर्जनयोः (durjanayoḥ) | दुर्जनानाम् (durjanānām) |
| Locative | दुर्जने (durjane) | दुर्जनयोः (durjanayoḥ) | दुर्जनेषु (durjaneṣu) |
Adjective
दुर्जन • (dur-jana)
- malicious, wicked
Declension
| Masculine a-stem declension of दुर्जन | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | दुर्जनः (durjanaḥ) | ||
| Gen. sg. | दुर्जनस्य (durjanasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | दुर्जनः (durjanaḥ) | दुर्जनौ (durjanau) | दुर्जनाः (durjanāḥ) |
| Vocative | दुर्जन (durjana) | दुर्जनौ (durjanau) | दुर्जनाः (durjanāḥ) |
| Accusative | दुर्जनम् (durjanam) | दुर्जनौ (durjanau) | दुर्जनान् (durjanān) |
| Instrumental | दुर्जनेन (durjanena) | दुर्जनाभ्याम् (durjanābhyām) | दुर्जनैः (durjanaiḥ) |
| Dative | दुर्जनाय (durjanāya) | दुर्जनाभ्याम् (durjanābhyām) | दुर्जनेभ्यः (durjanebhyaḥ) |
| Ablative | दुर्जनात् (durjanāt) | दुर्जनाभ्याम् (durjanābhyām) | दुर्जनेभ्यः (durjanebhyaḥ) |
| Genitive | दुर्जनस्य (durjanasya) | दुर्जनयोः (durjanayoḥ) | दुर्जनानाम् (durjanānām) |
| Locative | दुर्जने (durjane) | दुर्जनयोः (durjanayoḥ) | दुर्जनेषु (durjaneṣu) |
| Feminine ā-stem declension of दुर्जन | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | दुर्जना (durjanā) | ||
| Gen. sg. | दुर्जनायाः (durjanāyāḥ) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | दुर्जना (durjanā) | दुर्जने (durjane) | दुर्जनाः (durjanāḥ) |
| Vocative | दुर्जने (durjane) | दुर्जने (durjane) | दुर्जनाः (durjanāḥ) |
| Accusative | दुर्जनाम् (durjanām) | दुर्जने (durjane) | दुर्जनाः (durjanāḥ) |
| Instrumental | दुर्जनया (durjanayā) | दुर्जनाभ्याम् (durjanābhyām) | दुर्जनाभिः (durjanābhiḥ) |
| Dative | दुर्जनायै (durjanāyai) | दुर्जनाभ्याम् (durjanābhyām) | दुर्जनाभ्यः (durjanābhyaḥ) |
| Ablative | दुर्जनायाः (durjanāyāḥ) | दुर्जनाभ्याम् (durjanābhyām) | दुर्जनाभ्यः (durjanābhyaḥ) |
| Genitive | दुर्जनायाः (durjanāyāḥ) | दुर्जनयोः (durjanayoḥ) | दुर्जनानाम् (durjanānām) |
| Locative | दुर्जनायाम् (durjanāyām) | दुर्जनयोः (durjanayoḥ) | दुर्जनासु (durjanāsu) |
| Neuter a-stem declension of दुर्जन | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | दुर्जनम् (durjanam) | ||
| Gen. sg. | दुर्जनस्य (durjanasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | दुर्जनम् (durjanam) | दुर्जने (durjane) | दुर्जनानि (durjanāni) |
| Vocative | दुर्जन (durjana) | दुर्जने (durjane) | दुर्जनानि (durjanāni) |
| Accusative | दुर्जनम् (durjanam) | दुर्जने (durjane) | दुर्जनानि (durjanāni) |
| Instrumental | दुर्जनेन (durjanena) | दुर्जनाभ्याम् (durjanābhyām) | दुर्जनैः (durjanaiḥ) |
| Dative | दुर्जनाय (durjanāya) | दुर्जनाभ्याम् (durjanābhyām) | दुर्जनेभ्यः (durjanebhyaḥ) |
| Ablative | दुर्जनात् (durjanāt) | दुर्जनाभ्याम् (durjanābhyām) | दुर्जनेभ्यः (durjanebhyaḥ) |
| Genitive | दुर्जनस्य (durjanasya) | दुर्जनयोः (durjanayoḥ) | दुर्जनानाम् (durjanānām) |
| Locative | दुर्जने (durjane) | दुर्जनयोः (durjanayoḥ) | दुर्जनेषु (durjaneṣu) |
Descendants
- Indonesian: durjana
- Javanese: durjana
- Malay: durjana
- Thai: ทรชน (tɔɔ-rá-chon), ทรชนาธิปไตย (tɔɔ-rá-chá-naa-tí-bpà-dtai)
References
- Monier Williams (1899), “दुर्जन”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, OCLC 458052227, page 0485.