कोकिल

कोकिल

Sanskrit

Etymology

Of onomatopoeic origin, mimicking the male bird's mating cry. Compare Latin cucūlus, English cuckoo, Ancient Greek κόκκῡξ (kókkūx), Polish kukułka.

Noun

कोकिल • (kokila) m

1. a cuckoo

Declension

Masculine a-stem declension of कोकिल (kokila)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	कोकिलः kokilaḥ	कोकिलौ kokilau	कोकिलाः / कोकिलासः¹ kokilāḥ / kokilāsaḥ¹
Vocative	कोकिल kokila	कोकिलौ kokilau	कोकिलाः / कोकिलासः¹ kokilāḥ / kokilāsaḥ¹
Accusative	कोकिलम् kokilam	कोकिलौ kokilau	कोकिलान् kokilān
Instrumental	कोकिलेन kokilena	कोकिलाभ्याम् kokilābhyām	कोकिलैः / कोकिलेभिः¹ kokilaiḥ / kokilebhiḥ¹
Dative	कोकिलाय kokilāya	कोकिलाभ्याम् kokilābhyām	कोकिलेभ्यः kokilebhyaḥ
Ablative	कोकिलात् kokilāt	कोकिलाभ्याम् kokilābhyām	कोकिलेभ्यः kokilebhyaḥ
Genitive	कोकिलस्य kokilasya	कोकिलयोः kokilayoḥ	कोकिलानाम् kokilānām
Locative	कोकिले kokile	कोकिलयोः kokilayoḥ	कोकिलेषु kokileṣu
Notes	¹Vedic

Descendants

• → Hindustani:

  Hindi: कोयल (koyal)

  Urdu: کویل‎ (koyal)

• → Malayalam: കോകിലം (kōkilaṃ)
• → Punjabi:

  Gurmukhi: ਕੋਇਲ (koila)

  Shahmukhi: کویل‎ (koil)

• → Santali: ᱠᱩᱭᱞᱤ (kuyli) (via some Indo-Aryan descendant)
• → Kannada: ಕೋಗಿಲೆ (kōgile)
• → Tocharian B: kokīl (learned)