करिमकर

Sanskrit

From करिन् (karin) +‎ मकर (makara).

करिमकर • (karimakara) m

Masculine a-stem declension of करिमकर (karimakara)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	करिमकरः karimakaraḥ	करिमकरौ karimakarau	करिमकराः / करिमकरासः¹ karimakarāḥ / karimakarāsaḥ¹
Vocative	करिमकर karimakara	करिमकरौ karimakarau	करिमकराः / करिमकरासः¹ karimakarāḥ / karimakarāsaḥ¹
Accusative	करिमकरम् karimakaram	करिमकरौ karimakarau	करिमकरान् karimakarān
Instrumental	करिमकरेण karimakareṇa	करिमकराभ्याम् karimakarābhyām	करिमकरैः / करिमकरेभिः¹ karimakaraiḥ / karimakarebhiḥ¹
Dative	करिमकराय karimakarāya	करिमकराभ्याम् karimakarābhyām	करिमकरेभ्यः karimakarebhyaḥ
Ablative	करिमकरात् karimakarāt	करिमकराभ्याम् karimakarābhyām	करिमकरेभ्यः karimakarebhyaḥ
Genitive	करिमकरस्य karimakarasya	करिमकरयोः karimakarayoḥ	करिमकराणाम् karimakarāṇām
Locative	करिमकरे karimakare	करिमकरयोः karimakarayoḥ	करिमकरेषु karimakareṣu
Notes	¹Vedic

Monier Williams (1899) , “करिमकर”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, OCLC 458052227, page 254.