कन्द

कन्द

Hindi

Alternative forms

• कंद (kand) m

Etymology

From Sanskrit कन्द (kanda, “bulb, stem”).

Noun

कन्द • (kand) m (Urdu spelling کند‎)

1. bulb (root of a plant)

Declension

Declension of कन्द
	Singular	Plural
Direct	कन्द (kand)	कन्द (kand)
Oblique	कन्द (kand)	कन्दों (kandõ)
Vocative	कन्द (kand)	कन्दो (kando)

See also

• कांदा (kāndā, “onion”)

---

Sanskrit

Etymology

From the root कन् (kan), from Proto-Indo-European *gnew- (“a bundle; knot”), from Proto-Indo-European *gen- (“to pinch; clench; ball up”). Compare Ancient Greek κονδός (kondós), Ancient Greek κόνδυλος (kóndulos).

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /kɐn̪.d̪ɐ/
• (Classical) IPA^(key): /ˈkɐn̪.d̪ɐ/

Noun

कन्द • (kanda) m

1. a bulbous or tuberous root , a bulb
2. the bulbous root of the Amorphophallus Campanulatus
3. a lump, swelling, knot

Declension

Masculine a-stem declension of कन्द (kanda)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	कन्दः kandaḥ	कन्दौ kandau	कन्दाः / कन्दासः¹ kandāḥ / kandāsaḥ¹
Vocative	कन्द kanda	कन्दौ kandau	कन्दाः / कन्दासः¹ kandāḥ / kandāsaḥ¹
Accusative	कन्दम् kandam	कन्दौ kandau	कन्दान् kandān
Instrumental	कन्देन kandena	कन्दाभ्याम् kandābhyām	कन्दैः / कन्देभिः¹ kandaiḥ / kandebhiḥ¹
Dative	कन्दाय kandāya	कन्दाभ्याम् kandābhyām	कन्देभ्यः kandebhyaḥ
Ablative	कन्दात् kandāt	कन्दाभ्याम् kandābhyām	कन्देभ्यः kandebhyaḥ
Genitive	कन्दस्य kandasya	कन्दयोः kandayoḥ	कन्दानाम् kandānām
Locative	कन्दे kande	कन्दयोः kandayoḥ	कन्देषु kandeṣu
Notes	¹Vedic

Derived terms

• कन्दी (kandī)

Descendants

• Hindi: कंद (kand)
• Marathi: कांदा (kāndā)
  • → Hindi: कांदा (kāndā)

References

• Monier Williams (1899), “कन्द”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, OCLC 458052227, page 249.