उपाख्यान
Sanskrit
Noun
उपाख्यान • (upākhyāna) n
- account, relation of an event (BhP.)
- subordinate tale or story, episode (MBh., Hit., etc.)
Declension
| Neuter a-stem declension of उपाख्यान | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | उपाख्यानम् (upākhyānam) | ||
| Gen. sg. | उपाख्यानस्य (upākhyānasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | उपाख्यानम् (upākhyānam) | उपाख्याने (upākhyāne) | उपाख्यानानि (upākhyānāni) |
| Vocative | उपाख्यान (upākhyāna) | उपाख्याने (upākhyāne) | उपाख्यानानि (upākhyānāni) |
| Accusative | उपाख्यानम् (upākhyānam) | उपाख्याने (upākhyāne) | उपाख्यानानि (upākhyānāni) |
| Instrumental | उपाख्यानेन (upākhyānena) | उपाख्यानाभ्याम् (upākhyānābhyām) | उपाख्यानैः (upākhyānaiḥ) |
| Dative | उपाख्यानाय (upākhyānāya) | उपाख्यानाभ्याम् (upākhyānābhyām) | उपाख्यानेभ्यः (upākhyānebhyaḥ) |
| Ablative | उपाख्यानात् (upākhyānāt) | उपाख्यानाभ्याम् (upākhyānābhyām) | उपाख्यानेभ्यः (upākhyānebhyaḥ) |
| Genitive | उपाख्यानस्य (upākhyānasya) | उपाख्यानयोः (upākhyānayoḥ) | उपाख्यानानाम् (upākhyānānām) |
| Locative | उपाख्याने (upākhyāne) | उपाख्यानयोः (upākhyānayoḥ) | उपाख्यानेषु (upākhyāneṣu) |
Descendants
- Telugu: ఉపాఖ్యానము (upākhyānamu)
References
- Monier Williams (1899), “उपाख्यान”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, OCLC 458052227, page 0212.