ईड्य
Sanskrit
Etymology
From √ईड् (īḍ, “to laud, implore”)
Adjective
ईड्य • (īḍya)
- laudable, praiseworthy
- c. 400 BCE, Bhagavad Gītā 11.44:
- प्रणम्य प्रणिधाय कायं प्रसादये त्वामहमीशमीड्यम्
- praṇamya praṇidhāya kāyaṃ prasādaye tvāmahamīśamīḍyam
- praṇamya praṇidhāya kāyaṁ prasādaye tvām-aham-īśam-īḍyam
saluting, having bent my body, seeking favour of yours I am [O!] lord praiseworthy
- प्रणम्य प्रणिधाय कायं प्रसादये त्वामहमीशमीड्यम्
Derived terms
- ईड्यमान (īḍyamāna, “being praised”)
References
- Monier Williams (1899), “ईड्य”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, OCLC 458052227, page 0170.