अधिपति

अधिपति

Sanskrit

Noun

अधिपति • (adhipati) m

1. ruler, commander, regent, king

   Synonym: अधिप (adhipa)

2. (medicine) a particular part of the head (where a wound proves instantly fatal)

Declension

Masculine i-stem declension of अधिपति (adhipati)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	अधिपतिः adhipatiḥ	अधिपती adhipatī	अधिपतयः adhipatayaḥ
Vocative	अधिपते adhipate	अधिपती adhipatī	अधिपतयः adhipatayaḥ
Accusative	अधिपतिम् adhipatim	अधिपती adhipatī	अधिपतीन् adhipatīn
Instrumental	अधिपतिना / अधिपत्या¹ adhipatinā / adhipatyā¹	अधिपतिभ्याम् adhipatibhyām	अधिपतिभिः adhipatibhiḥ
Dative	अधिपतये / अधिपत्ये² adhipataye / adhipatye²	अधिपतिभ्याम् adhipatibhyām	अधिपतिभ्यः adhipatibhyaḥ
Ablative	अधिपतेः / अधिपत्यः² adhipateḥ / adhipatyaḥ²	अधिपतिभ्याम् adhipatibhyām	अधिपतिभ्यः adhipatibhyaḥ
Genitive	अधिपतेः / अधिपत्यः² adhipateḥ / adhipatyaḥ²	अधिपत्योः adhipatyoḥ	अधिपतीनाम् adhipatīnām
Locative	अधिपतौ adhipatau	अधिपत्योः adhipatyoḥ	अधिपतिषु adhipatiṣu
Notes	¹Vedic ²Less common

References

• Monier Williams (1899), “अधिपति”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, OCLC 458052227, page 21.