अक

अक

Sanskrit

Etymology

A nominal derivation from Proto-Indo-Aryan *ákas, from Proto-Indo-Iranian *ákas (“bad”), perhaps from the BMAC substrate.[1]

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /ɐ́.kɐ/
• (Classical) IPA^(key): /ˈɐ.kɐ/

Noun

अक • (áka) n

1. pain, unhappiness

Declension

Neuter a-stem declension of अक (áka)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	अकम् ákam	अके áke	अकानि / अका¹ ákāni / ákā¹
Vocative	अक áka	अके áke	अकानि / अका¹ ákāni / ákā¹
Accusative	अकम् ákam	अके áke	अकानि / अका¹ ákāni / ákā¹
Instrumental	अकेन ákena	अकाभ्याम् ákābhyām	अकैः / अकेभिः¹ ákaiḥ / ákebhiḥ¹
Dative	अकाय ákāya	अकाभ्याम् ákābhyām	अकेभ्यः ákebhyaḥ
Ablative	अकात् ákāt	अकाभ्याम् ákābhyām	अकेभ्यः ákebhyaḥ
Genitive	अकस्य ákasya	अकयोः ákayoḥ	अकानाम् ákānām
Locative	अके áke	अकयोः ákayoḥ	अकेषु ákeṣu
Notes	¹Vedic

References

1. Lubotsky, Alexander (1999), “The Indo-Iranian substratum”, in Early Contacts between Uralic and Indo-European: Linguistic and Archaeological Considerations‎, Helsinki, page 8