ییلان
Ottoman Turkish
Alternative forms
- یلان (yılan)
Etymology 1
From Proto-Turkic *yï̄lan (“snake”).
Noun
ییلان • (yılan)
- (reptiles, zoology) snake
Declension
declension of ییلان
| singular (مفرد) | plural (جمع) | |
|---|---|---|
| nominative | ییلان (yılan) | ییلانلر (yılanlar) |
| genitive | ییلانیڭ (yılanıñ) | ییلانلریڭ (yılanlarıñ) |
| dative | ییلانه (yılana) | ییلانلره (yılanlara) |
| definite accusative | ییلانی (yılanı) | ییلانلری (yılanları) |
| locative | ییلانده (yılanda) | ییلانلرده (yılanlarda) |
| ablative | ییلاندن (yılandan) | ییلانلردن (yılanlardan) |
Descendants
- Turkish: yılan
References
- Redhouse, James W. (1890) , “ییلان”, in A Turkish and English Lexicon, Constantinople: A. H. Boyajian, page 2223