مینو
Persian
Alternative forms
- منو (menu)
Etymology
From Middle Persian 𐫖𐫏𐫗𐫇𐫃 (mynwg /mēnōg/, “heaven, paradise; *emerald; *glass”), from Avestan 𐬨𐬀𐬌𐬥𐬌𐬌𐬎 (mainiiu, “spirit”). Doublet of مینا (mīnā) from the Middle Persian’s Arabic descendant.
Pronunciation
- (Classical Persian) IPA(key): /meːnoː/
- (Dari Persian) IPA(key): /meːnoː/
- (Iranian Persian) IPA(key): /miːnuː/
- (Tajik) IPA(key): /menɵ/
Noun
مینو • (minu)
- paradise, heaven
- (obsolete) emerald
- (obsolete) glass
References
- Ağa-Oğlu, Mehmet (1946), “The Origin of the Term Mīnā and its Meanings”, in Journal of Near Eastern Studies, volume 5, issue 4, DOI:, pages 241–256
- Vullers, Johann August (1856–1864), “مینو”, in Lexicon Persico-Latinum etymologicum cum linguis maxime cognatis Sanscrita et Zendica et Pehlevica comparatum, e lexicis persice scriptis Borhâni Qâtiu, Haft Qulzum et Bahâri agam et persico-turcico Farhangi-Shuûrî confectum, adhibitis etiam Castelli, Meninski, Richardson et aliorum operibus et auctoritate scriptorum Persicorum adauctum (in Latin), volume II, Bonn: Adolf Marcus, page 1259