مهربان
See also: مہربان
Ottoman Turkish
Etymology
Borrowed from Persian مهربان.
Adjective
مهربان • (mihrban, mihriban)
- kind, affectionate
Noun
مهربان • (mihrban, mihriban)
- a possessor of affection, a sincere friend
Related terms
- مهربانلق (mihrbanlık, mihribanlık)
- مهربانی (mihrbani, mihribani)
Further reading
- Redhouse, James W. (1890), “مهربان”, in A Turkish and English Lexicon, Constantinople: A. H. Boyajian, page 2045
Persian
Etymology
From Middle Persian [script needed] (mtr'pʾn' /mihrbān/). Compare Parthian [script needed] (myhrbʾn /mihrbān/).
Pronunciation
- (Classical Persian) IPA(key): /mihɾabɑːn/
- (Dari Persian) IPA(key): /mɪhɾabɑːn/
- (Iranian Persian) IPA(key): /mehɾæbɒːn/
- (Tajik) IPA(key): /mehɾubɔn/
Audio (Iranian Persian) (file)
Adjective
Dari | مهربان |
---|---|
Iranian Persian | |
Tajik | меҳрубон (mehrubon) |
مهربان • (mehrabân)
- kind
- gracious
Derived terms
- مهربانی (mehrabâni)
Descendants
- → Azerbaijani: mehriban
- → Chagatai: مهربان
- Uyghur: مېھرىبان (mëhriban)
- Uzbek: mehribon
- → Hindustani:
- Hindi: मेहरबान (meharbān)
- Urdu: مہربان (mihrbān)
- → Ottoman Turkish: مهربان (mihrban, mihriban)
- → Turkmen: mähriban