مكوث
Arabic
Noun
مُكُوث • (mukūṯ) m
- verbal noun of مَكَثَ (makaṯa) (form I)
Declension
Declension of noun مُكُوث (mukūṯ)
Singular | basic singular triptote | ||
---|---|---|---|
Indefinite | Definite | Construct | |
Informal | مُكُوث mukūṯ | الْمُكُوث al-mukūṯ | مُكُوث mukūṯ |
Nominative | مُكُوثٌ mukūṯun | الْمُكُوثُ al-mukūṯu | مُكُوثُ mukūṯu |
Accusative | مُكُوثًا mukūṯan | الْمُكُوثَ al-mukūṯa | مُكُوثَ mukūṯa |
Genitive | مُكُوثٍ mukūṯin | الْمُكُوثِ al-mukūṯi | مُكُوثِ mukūṯi |