مانجه
Ottoman Turkish
Etymology
From Italian mangia, the second person singular imperative of mangiare (“to eat”).
Noun
مانجه • (manca)
- food, any solid substance that can be consumed by living organisms
- Synonyms: یی (yeyi), ییهجك (yeyecek)
- meal, repast, food that is eaten, usually at a specific time
Descendants
- Turkish: manca
- → Armenian: մանճա (manča)
Further reading
- Çağbayır, Yaşar (2007), “manca1”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 3045
- Kélékian, Diran (1911), “مانجه”, in Dictionnaire turc-français, Constantinople: Mihran, page 1095
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687), “Cibus”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum, Vienna, column 178
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680), “مانجه”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum, Vienna, column 4253
- Redhouse, James W. (1890), “مانجه”, in A Turkish and English Lexicon, Constantinople: A. H. Boyajian, page 1664