كلام
See also: کلام
Arabic
Etymology 1
From the root ك ل م (k-l-m), cf. كَلَّمَ (kallama, “to speak”).
Noun
كَلَام • (kalām) m
- talking, speaking
- conversation, speech, talk, language
- discussion, debate
- dispute, controversy
- words, word, saying
- statement, remark
- sentence, clause, phrase
Declension
Declension of noun كَلَام (kalām)
Singular | basic singular triptote | ||
---|---|---|---|
Indefinite | Definite | Construct | |
Informal | كَلَام kalām | الْكَلَام al-kalām | كَلَام kalām |
Nominative | كَلَامٌ kalāmun | الْكَلَامُ al-kalāmu | كَلَامُ kalāmu |
Accusative | كَلَامًا kalāman | الْكَلَامَ al-kalāma | كَلَامَ kalāma |
Genitive | كَلَامٍ kalāmin | الْكَلَامِ al-kalāmi | كَلَامِ kalāmi |
Noun
كِلَام • (kilām) m pl
- plural of كَلْم (kalm)
Ottoman Turkish
Etymology
From Arabic كَلَام (kalām)
Noun
كلام • (kelam)
- talking
Descendants
- Turkish: kelam
- → Serbo-Croatian: kèlām / кѐла̄м