قوجه
Ottoman Turkish
Etymology
Possible a doublet of خواجه, from Persian خواجه (khâje); cognate with Tatar хуҗа (xuca, “host, owner”), Kazakh қожа (qoja, “host, owner”), Kyrgyz кожо (kojo, “host, owner”), Uzbek xoʻja (“host, owner”), Uyghur خوجا (xoja, “host, owner”), Bashkir хужа (xuja, “master, owner”).
Adjective
قوجه • (koca)
- old, aged
- Synonym: اسكی (eski)
- large, big
Noun
قوجه • (koca)
- elder, elderly man
- chief man
- husband
Derived terms
- قوجهلاشمق (kocalaşmak, “to begin to grow old”)
- قوجهلامق (kocalamak, “to grow old”)
- قوجهلق (kocalık, “the quality of an elder”)
Descendants
- Turkish: koca
Further reading
- Çağbayır, Yaşar (2007), “koca”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 2700
- Kélékian, Diran (1911), “قوجه”, in Dictionnaire turc-français, Constantinople: Mihran, page 977
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687), “Vetus”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum, Vienna, column 1749
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680), “قوجه”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum, Vienna, column 3784
- Nişanyan, Sevan (2002–), “koca”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890), “قوجه”, in A Turkish and English Lexicon, Constantinople: A. H. Boyajian, page 1483