عفت
See also: عقب
Arabic
Etymology 1
From the root ع ف ت (ʿ-f-t).
Pronunciation
- IPA(key): /ʕa.fa.ta/
Verb
عَفَتَ • (ʿafata) I, non-past يَعْفِتُ (yaʿfitu)
- to break by twisting, to wring, to break without severing, to mangle
- to speak Arabic with difficulty, to struggle with or mangle the language
Conjugation
Conjugation of
عَفَتَ
(form-I sound, verbal noun عَفْتْ)verbal noun الْمَصْدَر | عَفْتْ ʿaft | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
active participle اِسْم الْفَاعِل | عَافِت ʿāfit | |||||||||||
passive participle اِسْم الْمَفْعُول | مَعْفُوت maʿfūt | |||||||||||
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم | ||||||||||||
singular الْمُفْرَد | dual الْمُثَنَّى | plural الْجَمْع | ||||||||||
1st person الْمُتَكَلِّم | 2nd person الْمُخَاطَب | 3rd person الْغَائِب | 2nd person الْمُخَاطَب | 3rd person الْغَائِب | 1st person الْمُتَكَلِّم | 2nd person الْمُخَاطَب | 3rd person الْغَائِب | |||||
past (perfect) indicative الْمَاضِي | m | عَفَتُّ ʿafattu | عَفَتَّ ʿafatta | عَفَتَ ʿafata | عَفَتُّمَا ʿafattumā | عَفَتَا ʿafatā | عَفَتْنَا ʿafatnā | عَفَتُّمْ ʿafattum | عَفَتُوا ʿafatū | |||
f | عَفَتِّ ʿafatti | عَفَتَتْ ʿafatat | عَفَتَتَا ʿafatatā | عَفَتُّنَّ ʿafattunna | عَفَتْنَ ʿafatna | |||||||
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع | m | أَعْفِتُ ʾaʿfitu | تَعْفِتُ taʿfitu | يَعْفِتُ yaʿfitu | تَعْفِتَانِ taʿfitāni | يَعْفِتَانِ yaʿfitāni | نَعْفِتُ naʿfitu | تَعْفِتُونَ taʿfitūna | يَعْفِتُونَ yaʿfitūna | |||
f | تَعْفِتِينَ taʿfitīna | تَعْفِتُ taʿfitu | تَعْفِتَانِ taʿfitāni | تَعْفِتْنَ taʿfitna | يَعْفِتْنَ yaʿfitna | |||||||
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب | m | أَعْفِتَ ʾaʿfita | تَعْفِتَ taʿfita | يَعْفِتَ yaʿfita | تَعْفِتَا taʿfitā | يَعْفِتَا yaʿfitā | نَعْفِتَ naʿfita | تَعْفِتُوا taʿfitū | يَعْفِتُوا yaʿfitū | |||
f | تَعْفِتِي taʿfitī | تَعْفِتَ taʿfita | تَعْفِتَا taʿfitā | تَعْفِتْنَ taʿfitna | يَعْفِتْنَ yaʿfitna | |||||||
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم | m | أَعْفِتْ ʾaʿfit | تَعْفِتْ taʿfit | يَعْفِتْ yaʿfit | تَعْفِتَا taʿfitā | يَعْفِتَا yaʿfitā | نَعْفِتْ naʿfit | تَعْفِتُوا taʿfitū | يَعْفِتُوا yaʿfitū | |||
f | تَعْفِتِي taʿfitī | تَعْفِتْ taʿfit | تَعْفِتَا taʿfitā | تَعْفِتْنَ taʿfitna | يَعْفِتْنَ yaʿfitna | |||||||
imperative الْأَمْر | m | اِعْفِتْ iʿfit | اِعْفِتَا iʿfitā | اِعْفِتُوا iʿfitū | ||||||||
f | اِعْفِتِي iʿfitī | اِعْفِتْنَ iʿfitna | ||||||||||
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول | ||||||||||||
singular الْمُفْرَد | dual الْمُثَنَّى | plural الْجَمْع | ||||||||||
1st person الْمُتَكَلِّم | 2nd person الْمُخَاطَب | 3rd person الْغَائِب | 2nd person الْمُخَاطَب | 3rd person الْغَائِب | 1st person الْمُتَكَلِّم | 2nd person الْمُخَاطَب | 3rd person الْغَائِب | |||||
past (perfect) indicative الْمَاضِي | m | عُفِتُّ ʿufittu | عُفِتَّ ʿufitta | عُفِتَ ʿufita | عُفِتُّمَا ʿufittumā | عُفِتَا ʿufitā | عُفِتْنَا ʿufitnā | عُفِتُّمْ ʿufittum | عُفِتُوا ʿufitū | |||
f | عُفِتِّ ʿufitti | عُفِتَتْ ʿufitat | عُفِتَتَا ʿufitatā | عُفِتُّنَّ ʿufittunna | عُفِتْنَ ʿufitna | |||||||
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع | m | أُعْفَتُ ʾuʿfatu | تُعْفَتُ tuʿfatu | يُعْفَتُ yuʿfatu | تُعْفَتَانِ tuʿfatāni | يُعْفَتَانِ yuʿfatāni | نُعْفَتُ nuʿfatu | تُعْفَتُونَ tuʿfatūna | يُعْفَتُونَ yuʿfatūna | |||
f | تُعْفَتِينَ tuʿfatīna | تُعْفَتُ tuʿfatu | تُعْفَتَانِ tuʿfatāni | تُعْفَتْنَ tuʿfatna | يُعْفَتْنَ yuʿfatna | |||||||
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب | m | أُعْفَتَ ʾuʿfata | تُعْفَتَ tuʿfata | يُعْفَتَ yuʿfata | تُعْفَتَا tuʿfatā | يُعْفَتَا yuʿfatā | نُعْفَتَ nuʿfata | تُعْفَتُوا tuʿfatū | يُعْفَتُوا yuʿfatū | |||
f | تُعْفَتِي tuʿfatī | تُعْفَتَ tuʿfata | تُعْفَتَا tuʿfatā | تُعْفَتْنَ tuʿfatna | يُعْفَتْنَ yuʿfatna | |||||||
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم | m | أُعْفَتْ ʾuʿfat | تُعْفَتْ tuʿfat | يُعْفَتْ yuʿfat | تُعْفَتَا tuʿfatā | يُعْفَتَا yuʿfatā | نُعْفَتْ nuʿfat | تُعْفَتُوا tuʿfatū | يُعْفَتُوا yuʿfatū | |||
f | تُعْفَتِي tuʿfatī | تُعْفَتْ tuʿfat | تُعْفَتَا tuʿfatā | تُعْفَتْنَ tuʿfatna | يُعْفَتْنَ yuʿfatna |
References
- Steingass, Francis Joseph (1884), “عفت”, in The Student's Arabic–English Dictionary, London: W.H. Allen
Verb
عَفَتْ • (ʿafat) (form I)
- third-person feminine singular past active of عَفَا (ʿafā)
Persian
Etymology
From Arabic عِفَّة (ʿiffa).
Pronunciation
- (Classical Persian): IPA(key): /ʔiffat/
- (Dari): IPA(key): /ʔɪffat/
- (Iranian Persian): IPA(key): /ʔeffæt/
- (Tajik): IPA(key): /ʔiffat/
Noun
عفت • (effat)
- chastity, abstinence, modesty