صقال
Ottoman Turkish
Etymology
From Proto-Turkic *sakal (“beard”); cognate with Azerbaijani saqqal, Kyrgyz сакал (sakal), Tuvan сал (sal) and Chuvash сухал (suh̬al).
Noun
صقال • (sakal)
- beard, facial hair on the chin, cheeks, jaw and neck
- Synonym: ریش (riş)
- whisker, that part of the beard which grows upon the sides of the face
- (nautical) dolphin striker under the end of a ship's bowsprit
Derived terms
- صقاللو (sakallı, “bearded”)
Descendants
- Turkish: sakal
- → Armenian: սախալ (saxal)
Further reading
- Kélékian, Diran (1911), “صقال”, in Dictionnaire turc-français, Constantinople: Mihran, page 763
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687), “Barba”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum, Vienna, column 114
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680), “صقال”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum, Vienna, columns 2971–2972
- Nişanyan, Sevan (2002–), “sakal”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890), “صقال”, in A Turkish and English Lexicon, Constantinople: A. H. Boyajian, page 1180