ساهر

ساهر

Arabic

Etymology

From the root س ه ر‎ (s-h-r).

Pronunciation

• IPA^(key): /saː.ha.ra/

Verb

سَاهَرَ • (sāhara) III, non-past يُسَاهِرُ‎‎ (yusāhiru)

1. (transitive) to spend sleepless night with

   ‏سَاهَرَ أَحْمَدُ زَوْجَتَهُ‎ ― sāhara ʾaḥmadu zawjatahu ― Ahmad spent a sleepless night with his wife.

   ‏سَاهَرَ النُجُومَ‎ ― sāhara n-nujūma ― He passed the night sleepless like as do the stars.

Conjugation

Conjugation of

سَاهَرَ

(form-III sound)

verbal noun الْمَصْدَر						مُسَاهَرَة‎ musāhara
active participle اِسْم الْفَاعِل						مُسَاهِر‎ musāhir
passive participle اِسْم الْمَفْعُول						مُسَاهَر‎ musāhar
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	سَاهَرْتُ‎ sāhartu	سَاهَرْتَ‎ sāharta	سَاهَرَ sāhara		سَاهَرْتُمَا‎ sāhartumā	سَاهَرَا‎ sāharā		سَاهَرْنَا‎ sāharnā	سَاهَرْتُمْ‎ sāhartum	سَاهَرُوا‎ sāharū
	f		سَاهَرْتِ‎ sāharti	سَاهَرَتْ‎ sāharat			سَاهَرَتَا‎ sāharatā			سَاهَرْتُنَّ‎ sāhartunna	سَاهَرْنَ‎ sāharna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُسَاهِرُ‎ ʾusāhiru	تُسَاهِرُ‎ tusāhiru	يُسَاهِرُ‎ yusāhiru		تُسَاهِرَانِ‎ tusāhirāni	يُسَاهِرَانِ‎ yusāhirāni		نُسَاهِرُ‎ nusāhiru	تُسَاهِرُونَ‎ tusāhirūna	يُسَاهِرُونَ‎ yusāhirūna
	f		تُسَاهِرِينَ‎ tusāhirīna	تُسَاهِرُ‎ tusāhiru			تُسَاهِرَانِ‎ tusāhirāni			تُسَاهِرْنَ‎ tusāhirna	يُسَاهِرْنَ‎ yusāhirna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُسَاهِرَ‎ ʾusāhira	تُسَاهِرَ‎ tusāhira	يُسَاهِرَ‎ yusāhira		تُسَاهِرَا‎ tusāhirā	يُسَاهِرَا‎ yusāhirā		نُسَاهِرَ‎ nusāhira	تُسَاهِرُوا‎ tusāhirū	يُسَاهِرُوا‎ yusāhirū
	f		تُسَاهِرِي‎ tusāhirī	تُسَاهِرَ‎ tusāhira			تُسَاهِرَا‎ tusāhirā			تُسَاهِرْنَ‎ tusāhirna	يُسَاهِرْنَ‎ yusāhirna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُسَاهِرْ‎ ʾusāhir	تُسَاهِرْ‎ tusāhir	يُسَاهِرْ‎ yusāhir		تُسَاهِرَا‎ tusāhirā	يُسَاهِرَا‎ yusāhirā		نُسَاهِرْ‎ nusāhir	تُسَاهِرُوا‎ tusāhirū	يُسَاهِرُوا‎ yusāhirū
	f		تُسَاهِرِي‎ tusāhirī	تُسَاهِرْ‎ tusāhir			تُسَاهِرَا‎ tusāhirā			تُسَاهِرْنَ‎ tusāhirna	يُسَاهِرْنَ‎ yusāhirna
imperative الْأَمْر	m		سَاهِرْ sāhir			سَاهِرَا‎ sāhirā				سَاهِرُوا‎ sāhirū
	f		سَاهِرِي‎ sāhirī							سَاهِرْنَ‎ sāhirna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	سُوهِرْتُ‎ sūhirtu	سُوهِرْتَ‎ sūhirta	سُوهِرَ‎ sūhira		سُوهِرْتُمَا‎ sūhirtumā	سُوهِرَا‎ sūhirā		سُوهِرْنَا‎ sūhirnā	سُوهِرْتُمْ‎ sūhirtum	سُوهِرُوا‎ sūhirū
	f		سُوهِرْتِ‎ sūhirti	سُوهِرَتْ‎ sūhirat			سُوهِرَتَا‎ sūhiratā			سُوهِرْتُنَّ‎ sūhirtunna	سُوهِرْنَ‎ sūhirna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُسَاهَرُ‎ ʾusāharu	تُسَاهَرُ‎ tusāharu	يُسَاهَرُ‎ yusāharu		تُسَاهَرَانِ‎ tusāharāni	يُسَاهَرَانِ‎ yusāharāni		نُسَاهَرُ‎ nusāharu	تُسَاهَرُونَ‎ tusāharūna	يُسَاهَرُونَ‎ yusāharūna
	f		تُسَاهَرِينَ‎ tusāharīna	تُسَاهَرُ‎ tusāharu			تُسَاهَرَانِ‎ tusāharāni			تُسَاهَرْنَ‎ tusāharna	يُسَاهَرْنَ‎ yusāharna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُسَاهَرَ‎ ʾusāhara	تُسَاهَرَ‎ tusāhara	يُسَاهَرَ‎ yusāhara		تُسَاهَرَا‎ tusāharā	يُسَاهَرَا‎ yusāharā		نُسَاهَرَ‎ nusāhara	تُسَاهَرُوا‎ tusāharū	يُسَاهَرُوا‎ yusāharū
	f		تُسَاهَرِي‎ tusāharī	تُسَاهَرَ‎ tusāhara			تُسَاهَرَا‎ tusāharā			تُسَاهَرْنَ‎ tusāharna	يُسَاهَرْنَ‎ yusāharna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُسَاهَرْ‎ ʾusāhar	تُسَاهَرْ‎ tusāhar	يُسَاهَرْ‎ yusāhar		تُسَاهَرَا‎ tusāharā	يُسَاهَرَا‎ yusāharā		نُسَاهَرْ‎ nusāhar	تُسَاهَرُوا‎ tusāharū	يُسَاهَرُوا‎ yusāharū
	f		تُسَاهَرِي‎ tusāharī	تُسَاهَرْ‎ tusāhar			تُسَاهَرَا‎ tusāharā			تُسَاهَرْنَ‎ tusāharna	يُسَاهَرْنَ‎ yusāharna

References

• “ساهر” in Almaany
• Lane, Edward William (1863), “ساهر”, in Arabic-English Lexicon, London: Williams & Norgate