دین
Azerbaijani
Noun
دین (din) (definite accusative دینی (dini), plural دینلر (dinlər))
- Arabic spelling of din (“religion”)
Declension
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | دین | دینلر |
definite accusative | دینی | دینلری |
dative | دینه | دینلره |
locative | دینده | دینلرده |
ablative | دیندن | دینلردن |
definite genitive | دینین | دینلرین |
Ottoman Turkish
Etymology 1
Borrowed from Persian دِین.
Noun
دین • (din)
- religion
Etymology 2
Borrowed from Arabic دَيْن (dayn).
Noun
دین • (deyn)
- debt
Persian
Etymology 1
From Middle Persian [script needed] (dyn' /dēn/), from Old Persian [Term?] or Avestan 𐬛𐬀𐬉𐬥𐬁 (daēnā, “religion, vision”), ultimately from Proto-Indo-Iranian *dʰayHanā- (compare Sanskrit ध्यान (dhyāna)). The broken plural ادیان (adyân) is borrowed from Arabic أَدْيَان (ʾadyān), plural of دِين (dīn).
Noun
Dari | دین |
---|---|
Iranian Persian | |
Tajik | дин (din) |
دین • (din) (plural دینها (din-hâ) or ادیان (adyân))
- religion
Derived terms
- دیندار (dindār)
- دینور (dinvar)
- بهدین (beh-din)
- بیدین (bi-din)
References
Jeffery, Arthur (1938). The Foreign Vocabulary Of The Quran. Baroda: Oriental Institute. pp. 131–132.
Etymology 2
From Arabic دَيْن (dayn), from Ancient Greek δάνειον (dáneion, “loan; debt”).
Noun
دین • (deyn)
- loan
- debt
Urdu
Etymology 1
From Sanskrit दीन (dīna).
Adjective
دین • (dīn) (Hindi spelling दीन)
- poor
- needy
- indigent
- distressed
Etymology 2
From Sanskrit दिन (dina).
Adjective
دین • (dain) (Hindi spelling दैन)
- daily
- diurnal
Etymology 3
From Persian, from Middle Persian dyn' (dēn).
Noun
دین • (dīn) m (Hindi spelling दीन)
- faith
- religion
Etymology 4
From Arabic دَيْن (dayn).
Noun
دین • (dain) m (Hindi spelling दैन)
- debt
- loan
Etymology 5
From Sanskrit दीन (dīna).
Noun
دین • (dain) m (Hindi spelling दैन)
- poverty
- misery
- lowliness