داهم
Arabic
Etymology
From the root د ه م (d-h-m).
Verb
دَاهَمَ • (dāhama) III, non-past يُدَاهِمُ (yudāhimu)
- to assail, to come suddenly over, to hit, to raid, to enter suddenly, to storm
Conjugation
Conjugation of
دَاهَمَ
(form-III sound)verbal nouns الْمَصَادِر | مُدَاهَمَة or دِهَام mudāhama or dihām | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
active participle اِسْم الْفَاعِل | مُدَاهِم mudāhim | |||||||||||
passive participle اِسْم الْمَفْعُول | مُدَاهَم mudāham | |||||||||||
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم | ||||||||||||
singular الْمُفْرَد | dual الْمُثَنَّى | plural الْجَمْع | ||||||||||
1st person الْمُتَكَلِّم | 2nd person الْمُخَاطَب | 3rd person الْغَائِب | 2nd person الْمُخَاطَب | 3rd person الْغَائِب | 1st person الْمُتَكَلِّم | 2nd person الْمُخَاطَب | 3rd person الْغَائِب | |||||
past (perfect) indicative الْمَاضِي | m | دَاهَمْتُ dāhamtu | دَاهَمْتَ dāhamta | دَاهَمَ dāhama | دَاهَمْتُمَا dāhamtumā | دَاهَمَا dāhamā | دَاهَمْنَا dāhamnā | دَاهَمْتُمْ dāhamtum | دَاهَمُوا dāhamū | |||
f | دَاهَمْتِ dāhamti | دَاهَمَتْ dāhamat | دَاهَمَتَا dāhamatā | دَاهَمْتُنَّ dāhamtunna | دَاهَمْنَ dāhamna | |||||||
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع | m | أُدَاهِمُ ʾudāhimu | تُدَاهِمُ tudāhimu | يُدَاهِمُ yudāhimu | تُدَاهِمَانِ tudāhimāni | يُدَاهِمَانِ yudāhimāni | نُدَاهِمُ nudāhimu | تُدَاهِمُونَ tudāhimūna | يُدَاهِمُونَ yudāhimūna | |||
f | تُدَاهِمِينَ tudāhimīna | تُدَاهِمُ tudāhimu | تُدَاهِمَانِ tudāhimāni | تُدَاهِمْنَ tudāhimna | يُدَاهِمْنَ yudāhimna | |||||||
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب | m | أُدَاهِمَ ʾudāhima | تُدَاهِمَ tudāhima | يُدَاهِمَ yudāhima | تُدَاهِمَا tudāhimā | يُدَاهِمَا yudāhimā | نُدَاهِمَ nudāhima | تُدَاهِمُوا tudāhimū | يُدَاهِمُوا yudāhimū | |||
f | تُدَاهِمِي tudāhimī | تُدَاهِمَ tudāhima | تُدَاهِمَا tudāhimā | تُدَاهِمْنَ tudāhimna | يُدَاهِمْنَ yudāhimna | |||||||
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم | m | أُدَاهِمْ ʾudāhim | تُدَاهِمْ tudāhim | يُدَاهِمْ yudāhim | تُدَاهِمَا tudāhimā | يُدَاهِمَا yudāhimā | نُدَاهِمْ nudāhim | تُدَاهِمُوا tudāhimū | يُدَاهِمُوا yudāhimū | |||
f | تُدَاهِمِي tudāhimī | تُدَاهِمْ tudāhim | تُدَاهِمَا tudāhimā | تُدَاهِمْنَ tudāhimna | يُدَاهِمْنَ yudāhimna | |||||||
imperative الْأَمْر | m | دَاهِمْ dāhim | دَاهِمَا dāhimā | دَاهِمُوا dāhimū | ||||||||
f | دَاهِمِي dāhimī | دَاهِمْنَ dāhimna | ||||||||||
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول | ||||||||||||
singular الْمُفْرَد | dual الْمُثَنَّى | plural الْجَمْع | ||||||||||
1st person الْمُتَكَلِّم | 2nd person الْمُخَاطَب | 3rd person الْغَائِب | 2nd person الْمُخَاطَب | 3rd person الْغَائِب | 1st person الْمُتَكَلِّم | 2nd person الْمُخَاطَب | 3rd person الْغَائِب | |||||
past (perfect) indicative الْمَاضِي | m | دُوهِمْتُ dūhimtu | دُوهِمْتَ dūhimta | دُوهِمَ dūhima | دُوهِمْتُمَا dūhimtumā | دُوهِمَا dūhimā | دُوهِمْنَا dūhimnā | دُوهِمْتُمْ dūhimtum | دُوهِمُوا dūhimū | |||
f | دُوهِمْتِ dūhimti | دُوهِمَتْ dūhimat | دُوهِمَتَا dūhimatā | دُوهِمْتُنَّ dūhimtunna | دُوهِمْنَ dūhimna | |||||||
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع | m | أُدَاهَمُ ʾudāhamu | تُدَاهَمُ tudāhamu | يُدَاهَمُ yudāhamu | تُدَاهَمَانِ tudāhamāni | يُدَاهَمَانِ yudāhamāni | نُدَاهَمُ nudāhamu | تُدَاهَمُونَ tudāhamūna | يُدَاهَمُونَ yudāhamūna | |||
f | تُدَاهَمِينَ tudāhamīna | تُدَاهَمُ tudāhamu | تُدَاهَمَانِ tudāhamāni | تُدَاهَمْنَ tudāhamna | يُدَاهَمْنَ yudāhamna | |||||||
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب | m | أُدَاهَمَ ʾudāhama | تُدَاهَمَ tudāhama | يُدَاهَمَ yudāhama | تُدَاهَمَا tudāhamā | يُدَاهَمَا yudāhamā | نُدَاهَمَ nudāhama | تُدَاهَمُوا tudāhamū | يُدَاهَمُوا yudāhamū | |||
f | تُدَاهَمِي tudāhamī | تُدَاهَمَ tudāhama | تُدَاهَمَا tudāhamā | تُدَاهَمْنَ tudāhamna | يُدَاهَمْنَ yudāhamna | |||||||
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم | m | أُدَاهَمْ ʾudāham | تُدَاهَمْ tudāham | يُدَاهَمْ yudāham | تُدَاهَمَا tudāhamā | يُدَاهَمَا yudāhamā | نُدَاهَمْ nudāham | تُدَاهَمُوا tudāhamū | يُدَاهَمُوا yudāhamū | |||
f | تُدَاهَمِي tudāhamī | تُدَاهَمْ tudāham | تُدَاهَمَا tudāhamā | تُدَاهَمْنَ tudāhamna | يُدَاهَمْنَ yudāhamna |