belük
Hungarian
Etymology
From the bel- stem of bél + -ük (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈbɛlyk]
- Hyphenation: be‧lük
Noun
belük
- third-person plural single-possession possessive of bél
Declension
Inflection (stem in -e-, front rounded harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | belük | — |
accusative | belüket | — |
dative | belüknek | — |
instrumental | belükkel | — |
causal-final | belükért | — |
translative | belükké | — |
terminative | belükig | — |
essive-formal | belükként | — |
essive-modal | belükül | — |
inessive | belükben | — |
superessive | belükön | — |
adessive | belüknél | — |
illative | belükbe | — |
sublative | belükre | — |
allative | belükhöz | — |
elative | belükből | — |
delative | belükről | — |
ablative | belüktől | — |
non-attributive possessive - singular | belüké | — |
non-attributive possessive - plural | belükéi | — |