خلافة

خلافة

Arabic

Etymology

From the root خ ل ف‎ (ḵ-l-f).

Pronunciation

• IPA^(key): /xi.laː.fa/

Noun

خِلَافَة • (ḵilāfa) f (plural خِلَافَات‎ (ḵilāfāt))

1. verbal noun of خَلَفَ‎ (ḵalafa) (form I)
2. succession
3. state of being a deputy or successor
4. caliphate (the position of, or state ruled by, a caliph)

Declension

Declension of noun خِلَافَة (ḵilāfa)

Singular	singular triptote in ـَة (-a)
	Indefinite	Definite	Construct
Informal	خِلَافَة ḵilāfa	الْخِلَافَة‎ al-ḵilāfa	خِلَافَة ḵilāfat
Nominative	خِلَافَةٌ ḵilāfatun	الْخِلَافَةُ‎ al-ḵilāfatu	خِلَافَةُ ḵilāfatu
Accusative	خِلَافَةً ḵilāfatan	الْخِلَافَةَ‎ al-ḵilāfata	خِلَافَةَ ḵilāfata
Genitive	خِلَافَةٍ ḵilāfatin	الْخِلَافَةِ‎ al-ḵilāfati	خِلَافَةِ ḵilāfati
Dual	Indefinite	Definite	Construct
Informal	خِلَافَتَيْن‎ ḵilāfatayn	الْخِلَافَتَيْن‎ al-ḵilāfatayn	خِلَافَتَيْ‎ ḵilāfatay
Nominative	خِلَافَتَانِ‎ ḵilāfatāni	الْخِلَافَتَانِ‎ al-ḵilāfatāni	خِلَافَتَا‎ ḵilāfatā
Accusative	خِلَافَتَيْنِ‎ ḵilāfatayni	الْخِلَافَتَيْنِ‎ al-ḵilāfatayni	خِلَافَتَيْ‎ ḵilāfatay
Genitive	خِلَافَتَيْنِ‎ ḵilāfatayni	الْخِلَافَتَيْنِ‎ al-ḵilāfatayni	خِلَافَتَيْ‎ ḵilāfatay
Plural	sound feminine plural
	Indefinite	Definite	Construct
Informal	خِلَافَات‎ ḵilāfāt	الْخِلَافَات‎ al-ḵilāfāt	خِلَافَات‎ ḵilāfāt
Nominative	خِلَافَاتٌ‎ ḵilāfātun	الْخِلَافَاتُ‎ al-ḵilāfātu	خِلَافَاتُ‎ ḵilāfātu
Accusative	خِلَافَاتٍ‎ ḵilāfātin	الْخِلَافَاتِ‎ al-ḵilāfāti	خِلَافَاتِ‎ ḵilāfāti
Genitive	خِلَافَاتٍ‎ ḵilāfātin	الْخِلَافَاتِ‎ al-ḵilāfāti	خِلَافَاتِ‎ ḵilāfāti