حاكمیت

حاكمیت

Ottoman Turkish

Etymology

From Arabic حَاكِمِيَّة‎‎ (ḥākimiyya) (or formed like it), from حَاكِم‎ (ḥākim).

Noun

حاكمیت • (hakimiyet)

1. authority, power, sovereignty
   • 1909, Ali Şahbaz Efendi, Mufassal hukuk-i düvel, page 578:

     ‏واقعا بزده و اكثر ممالك شرقیه‌ده سفرا بر حق حاكمیته مالك اولوب بو حقی بالواسطه یعنی قونسلوسلر معرفتیله اجرا ایدرلر.‎‎

     Vakıa bizde ve ekser mamalik şarkiyede süfera bir hak hakimiyete malik olub bir hakkı bilvasıta yani konsoloslar marifetile icra ettirirler.

     (please add an English translation of this quote)

   • 1927 October, Mustafa Kemal Atatürk, Nutuk‎, page 500:

     ‏توركیه خلقنك بلاقید و شرط حاكمیتنه صاحب اولدیغنی بر دفعه دها و قطعیتله تكرار ایدییورم.‎‎

     Türkiye halkının bila kayd ü şart hâkimiyetine sahib olduğunu bir defa daha ve katiyetle tekrar ediyorum.

     (please add an English translation of this quote)

Descendants

• Turkish: hakimiyet

References

• Devellioğlu, Ferit (1962), “hâkimiyyet”, in Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lûgat‎ (in Turkish), Istanbul: Türk Dil Kurumu, page 375
• Kélékian, Diran (1911), “حاكمیت”, in Dictionnaire turc-français, Constantinople: Mihran, page 493
• Nişanyan, Sevan (2002–), “hakim1”, in Nişanyan Sözlük
• Avery, Robert et al., editors (2013) The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN