تثاؤب
Arabic
Noun
تَثَاؤُب • (taṯāʾub) m
- verbal noun of تَثَاءَبَ (taṯāʾaba) (form VI)
Declension
Declension of noun تَثَاؤُب (taṯāʾub)
Singular | basic singular triptote | ||
---|---|---|---|
Indefinite | Definite | Construct | |
Informal | تَثَاؤُب taṯāʾub | التَّثَاؤُب at-taṯāʾub | تَثَاؤُب taṯāʾub |
Nominative | تَثَاؤُبٌ taṯāʾubun | التَّثَاؤُبُ at-taṯāʾubu | تَثَاؤُبُ taṯāʾubu |
Accusative | تَثَاؤُبًا taṯāʾuban | التَّثَاؤُبَ at-taṯāʾuba | تَثَاؤُبَ taṯāʾuba |
Genitive | تَثَاؤُبٍ taṯāʾubin | التَّثَاؤُبِ at-taṯāʾubi | تَثَاؤُبِ taṯāʾubi |