باهل

باهل

Arabic

Etymology

From the root ب ه ل‎ (b-h-l).

Verb

بَاهَلَ • (bāhala) III, non-past يُبَاهِلُ‎‎ (yubāhilu)

1. to curse one another; to curse each other; to ask for God's wrath to fall on the wrong-doer.

Conjugation

Conjugation of

بَاهَلَ

(form-III sound)

verbal noun الْمَصْدَر						مُبَاهَلَة‎ mubāhala
active participle اِسْم الْفَاعِل						مُبَاهِل‎ mubāhil
passive participle اِسْم الْمَفْعُول						مُبَاهَل‎ mubāhal
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	بَاهَلْتُ‎ bāhaltu	بَاهَلْتَ‎ bāhalta	بَاهَلَ bāhala		بَاهَلْتُمَا‎ bāhaltumā	بَاهَلَا‎ bāhalā		بَاهَلْنَا‎ bāhalnā	بَاهَلْتُمْ‎ bāhaltum	بَاهَلُوا‎ bāhalū
	f		بَاهَلْتِ‎ bāhalti	بَاهَلَتْ‎ bāhalat			بَاهَلَتَا‎ bāhalatā			بَاهَلْتُنَّ‎ bāhaltunna	بَاهَلْنَ‎ bāhalna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	m	أُبَاهِلُ‎ ʾubāhilu	تُبَاهِلُ‎ tubāhilu	يُبَاهِلُ‎ yubāhilu		تُبَاهِلَانِ‎ tubāhilāni	يُبَاهِلَانِ‎ yubāhilāni		نُبَاهِلُ‎ nubāhilu	تُبَاهِلُونَ‎ tubāhilūna	يُبَاهِلُونَ‎ yubāhilūna
	f		تُبَاهِلِينَ‎ tubāhilīna	تُبَاهِلُ‎ tubāhilu			تُبَاهِلَانِ‎ tubāhilāni			تُبَاهِلْنَ‎ tubāhilna	يُبَاهِلْنَ‎ yubāhilna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُبَاهِلَ‎ ʾubāhila	تُبَاهِلَ‎ tubāhila	يُبَاهِلَ‎ yubāhila		تُبَاهِلَا‎ tubāhilā	يُبَاهِلَا‎ yubāhilā		نُبَاهِلَ‎ nubāhila	تُبَاهِلُوا‎ tubāhilū	يُبَاهِلُوا‎ yubāhilū
	f		تُبَاهِلِي‎ tubāhilī	تُبَاهِلَ‎ tubāhila			تُبَاهِلَا‎ tubāhilā			تُبَاهِلْنَ‎ tubāhilna	يُبَاهِلْنَ‎ yubāhilna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُبَاهِلْ‎ ʾubāhil	تُبَاهِلْ‎ tubāhil	يُبَاهِلْ‎ yubāhil		تُبَاهِلَا‎ tubāhilā	يُبَاهِلَا‎ yubāhilā		نُبَاهِلْ‎ nubāhil	تُبَاهِلُوا‎ tubāhilū	يُبَاهِلُوا‎ yubāhilū
	f		تُبَاهِلِي‎ tubāhilī	تُبَاهِلْ‎ tubāhil			تُبَاهِلَا‎ tubāhilā			تُبَاهِلْنَ‎ tubāhilna	يُبَاهِلْنَ‎ yubāhilna
imperative الْأَمْر	m		بَاهِلْ bāhil			بَاهِلَا‎ bāhilā				بَاهِلُوا‎ bāhilū
	f		بَاهِلِي‎ bāhilī							بَاهِلْنَ‎ bāhilna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	بُوهِلْتُ‎ būhiltu	بُوهِلْتَ‎ būhilta	بُوهِلَ‎ būhila		بُوهِلْتُمَا‎ būhiltumā	بُوهِلَا‎ būhilā		بُوهِلْنَا‎ būhilnā	بُوهِلْتُمْ‎ būhiltum	بُوهِلُوا‎ būhilū
	f		بُوهِلْتِ‎ būhilti	بُوهِلَتْ‎ būhilat			بُوهِلَتَا‎ būhilatā			بُوهِلْتُنَّ‎ būhiltunna	بُوهِلْنَ‎ būhilna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	m	أُبَاهَلُ‎ ʾubāhalu	تُبَاهَلُ‎ tubāhalu	يُبَاهَلُ‎ yubāhalu		تُبَاهَلَانِ‎ tubāhalāni	يُبَاهَلَانِ‎ yubāhalāni		نُبَاهَلُ‎ nubāhalu	تُبَاهَلُونَ‎ tubāhalūna	يُبَاهَلُونَ‎ yubāhalūna
	f		تُبَاهَلِينَ‎ tubāhalīna	تُبَاهَلُ‎ tubāhalu			تُبَاهَلَانِ‎ tubāhalāni			تُبَاهَلْنَ‎ tubāhalna	يُبَاهَلْنَ‎ yubāhalna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُبَاهَلَ‎ ʾubāhala	تُبَاهَلَ‎ tubāhala	يُبَاهَلَ‎ yubāhala		تُبَاهَلَا‎ tubāhalā	يُبَاهَلَا‎ yubāhalā		نُبَاهَلَ‎ nubāhala	تُبَاهَلُوا‎ tubāhalū	يُبَاهَلُوا‎ yubāhalū
	f		تُبَاهَلِي‎ tubāhalī	تُبَاهَلَ‎ tubāhala			تُبَاهَلَا‎ tubāhalā			تُبَاهَلْنَ‎ tubāhalna	يُبَاهَلْنَ‎ yubāhalna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُبَاهَلْ‎ ʾubāhal	تُبَاهَلْ‎ tubāhal	يُبَاهَلْ‎ yubāhal		تُبَاهَلَا‎ tubāhalā	يُبَاهَلَا‎ yubāhalā		نُبَاهَلْ‎ nubāhal	تُبَاهَلُوا‎ tubāhalū	يُبَاهَلُوا‎ yubāhalū
	f		تُبَاهَلِي‎ tubāhalī	تُبَاهَلْ‎ tubāhal			تُبَاهَلَا‎ tubāhalā			تُبَاهَلْنَ‎ tubāhalna	يُبَاهَلْنَ‎ yubāhalna