bellatorius
Latin
Etymology
From bellātor (“warrior, soldier”), from bellō (“wage or carry out war; fight”), from bellum (“war”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /bel.laːˈtoː.ri.us/
Adjective
bellātōrius (feminine bellātōria, neuter bellātōrium); first/second declension
- warlike, martial, pugnacious
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | bellātōrius | bellātōria | bellātōrium | bellātōriī | bellātōriae | bellātōria | |
Genitive | bellātōriī | bellātōriae | bellātōriī | bellātōriōrum | bellātōriārum | bellātōriōrum | |
Dative | bellātōriō | bellātōriae | bellātōriō | bellātōriīs | bellātōriīs | bellātōriīs | |
Accusative | bellātōrium | bellātōriam | bellātōrium | bellātōriōs | bellātōriās | bellātōria | |
Ablative | bellātōriō | bellātōriā | bellātōriō | bellātōriīs | bellātōriīs | bellātōriīs | |
Vocative | bellātōrie | bellātōria | bellātōrium | bellātōriī | bellātōriae | bellātōria |
Synonyms
- (warlike): armifer, armiger, armipotēns, bellāx, bellicus, bellifer, belliger, bellōsus, ferōx, mīlitāris
Related terms
- bellātor
- bellātrīx
- bellātulus
- bellāx
- bellicōsus
- bellicus
- bellifer
- belligerātor
- belligerō
- bellipotēns
- bellisonus
- bellō
- bellor
- bellōsus
- bellum
Descendants
- English: bellatory
References
- bellatorius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- bellatorius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette