اورمان
Ottoman Turkish
Etymology
Inherited from Proto-Turkic *orman (“forest”); cognate with Azerbaijani orman, Bashkir урман (urman), Chuvash вӑрман (vărman), Kazakh орман (orman), Kyrgyz ормон (ormon), Turkmen ormon, Uyghur ئورمان (orman) and Uzbek oʻrmon.
Noun
اورمان • (orman)
- forest, wood, a dense and uncultivated area of trees and undergrowth
- Synonyms: بیشه (bişe), میشه (meşe)
Derived terms
- اورمانجی (ormancı, “forest guard”)
- اورمان كبابی (orman kebabı, “roast prepared over a wood fire”)
- اورمانلق (ormanlık, “thickly wooded”)
Descendants
- Turkish: orman
Further reading
- Çağbayır, Yaşar (2007), “orman”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 3631
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687), “Sylva”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum, Vienna, column 1643
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680), “اورمان”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum, Vienna, column 503
- Nişanyan, Sevan (2002–), “orman”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890), “اورمان”, in A Turkish and English Lexicon, Constantinople: A. H. Boyajian, page 246