انف
See also: أنف and انق
Arabic
Verb
اُنْفُ • (unfu) (form I)
- second-person masculine singular active imperative of نَفَا (nafā)
Verb
اِنْفِ • (infi) (form I)
- second-person masculine singular active imperative of نَفَى (nafā)
Ottoman Turkish
Etymology
Borrowed from Arabic أَنْف (ʾanf, “nose”).
Noun
انف • (enf) (plural آناف or انوف)
- nose, a protuberance on the face housing the nostrils
- Synonyms: بورون (burun), بینی (bini)
- tip, the extreme end of something, especially when pointed
- Synonym: بورون (burun)
- headland, cape, promontory, any projecting piece of land
- Synonym: بورون (burun)
Derived terms
- انفیه (enfiye, “snuff”)
Descendants
- Turkish: enf
Further reading
- Çağbayır, Yaşar (2007), “enf”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 1447
- Kélékian, Diran (1911), “انف”, in Dictionnaire turc-français, Constantinople: Mihran, page 163
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687), “Nasus”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum, Vienna, column 1117
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680), “انف”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum, Vienna, column 463
- Redhouse, James W. (1890), “انف”, in A Turkish and English Lexicon, Constantinople: A. H. Boyajian, page 224