انتقام
Arabic
Noun
اِنْتِقَام • (intiqām) m
- verbal noun of اِنْتَقَمَ (intaqama) (form VIII)
- revenge, vengeance
Declension
Declension of noun اِنْتِقَام (intiqām)
Singular | basic singular triptote | ||
---|---|---|---|
Indefinite | Definite | Construct | |
Informal | اِنْتِقَام intiqām | الِانْتِقَام al-intiqām | اِنْتِقَام intiqām |
Nominative | اِنْتِقَامٌ intiqāmun | الِانْتِقَامُ al-intiqāmu | اِنْتِقَامُ intiqāmu |
Accusative | اِنْتِقَامًا intiqāman | الِانْتِقَامَ al-intiqāma | اِنْتِقَامَ intiqāma |
Genitive | اِنْتِقَامٍ intiqāmin | الِانْتِقَامِ al-intiqāmi | اِنْتِقَامِ intiqāmi |
Descendants
- → Persian: انتقام (enteqâm)
- → Hindi: इंतक़ाम (intaqām)
- → Turkish: intikam
Persian
Etymology
From Arabic اِنْتِقَام (intiqām).
Noun
انتقام • (enteqâm)
- revenge, vengeance