انتحار
Arabic
Noun
اِنْتِحَار • (intiḥār) m
- verbal noun of اِنْتَحَرَ (intaḥara) (form VII)
- suicide
Declension
Declension of noun اِنْتِحَار (intiḥār)
Singular | basic singular triptote | ||
---|---|---|---|
Indefinite | Definite | Construct | |
Informal | اِنْتِحَار intiḥār | الِانْتِحَار al-intiḥār | اِنْتِحَار intiḥār |
Nominative | اِنْتِحَارٌ intiḥārun | الِانْتِحَارُ al-intiḥāru | اِنْتِحَارُ intiḥāru |
Accusative | اِنْتِحَارًا intiḥāran | الِانْتِحَارَ al-intiḥāra | اِنْتِحَارَ intiḥāra |
Genitive | اِنْتِحَارٍ intiḥārin | الِانْتِحَارِ al-intiḥāri | اِنْتِحَارِ intiḥāri |
Derived terms
- اِنْتِحَارِيّ (intiḥāriyy, “suicidal”)
Descendants
- Azerbaijani: intihar
- Persian: انتحار (entehâr)
- Turkish: intihar
Persian
Etymology
From Arabic اِنْتِحَار (intiḥār).
Noun
انتحار • (entehâr)
- (formal) suicide
Synonyms
- خودکشی (xowd-koši)
Derived terms
- انتحاری (entehâri)