استيلاء
Arabic
Noun
اِسْتِيلَاء • (istīlāʾ) m
- verbal noun of اِسْتَوْلَى (istawlā) (form X)
Declension
Declension of noun اِسْتِيلَاء (istīlāʾ)
Singular | basic singular triptote | ||
---|---|---|---|
Indefinite | Definite | Construct | |
Informal | اِسْتِيلَاء istīlāʾ | الِاسْتِيلَاء al-istīlāʾ | اِسْتِيلَاء istīlāʾ |
Nominative | اِسْتِيلَاءٌ istīlāʾun | الِاسْتِيلَاءُ al-istīlāʾu | اِسْتِيلَاءُ istīlāʾu |
Accusative | اِسْتِيلَاءً istīlāʾan | الِاسْتِيلَاءَ al-istīlāʾa | اِسْتِيلَاءَ istīlāʾa |
Genitive | اِسْتِيلَاءٍ istīlāʾin | الِاسْتِيلَاءِ al-istīlāʾi | اِسْتِيلَاءِ istīlāʾi |