ابتياع
Arabic
Noun
اِبْتِيَاع • (ibtiyāʿ) m
- verbal noun of اِبْتَاعَ (ibtāʿa) (form VIII)
Declension
Declension of noun اِبْتِيَاع (ibtiyāʿ)
Singular | basic singular triptote | ||
---|---|---|---|
Indefinite | Definite | Construct | |
Informal | اِبْتِيَاع ibtiyāʿ | الِابْتِيَاع al-ibtiyāʿ | اِبْتِيَاع ibtiyāʿ |
Nominative | اِبْتِيَاعٌ ibtiyāʿun | الِابْتِيَاعُ al-ibtiyāʿu | اِبْتِيَاعُ ibtiyāʿu |
Accusative | اِبْتِيَاعًا ibtiyāʿan | الِابْتِيَاعَ al-ibtiyāʿa | اِبْتِيَاعَ ibtiyāʿa |
Genitive | اِبْتِيَاعٍ ibtiyāʿin | الِابْتِيَاعِ al-ibtiyāʿi | اِبْتِيَاعِ ibtiyāʿi |