קריגן

קריגן

Yiddish

Etymology

From Middle High German kriegen.

Verb

קריגן • (krign) (past participle געקראָגן‎ (gekrogn))

1. to receive, to get

Conjugation

Conjugation of קריגן

infinitive	קריגן krign
present participle	קריגנדיק‎ krigndik
past participle	געקראָגן‎ gekrogn
auxiliary	האָבן‎ hobn
present	איך קריג‎ ikh krig	מיר קריגן mir krign
	דו קריגסט‎ du krigst	איר קריגט‎ ir krigt
	ער קריגט‎ er krigt	זיי קריגן zey krign
imperative	קריג (דו)‎ krig (du)	קריגט (איר)‎ krigt (ir)
Composed forms past איך האָב געקראָגן ikh hob gekrogn מיר האָבן געקראָגן mir hobn gekrogn דו האָסט געקראָגן du host gekrogn איר האָט געקראָגן ir hot gekrogn ער האָט געקראָגן er hot gekrogn זיי האָבן געקראָגן zey hobn gekrogn pluperfect איך האָב געהאַט געקראָגן ikh hob gehat gekrogn מיר האָבן געהאַט געקראָגן mir hobn gehat gekrogn דו האָסט געהאַט געקראָגן du host gehat gekrogn איר האָט געהאַט געקראָגן ir hot gehat gekrogn ער האָט געהאַט געקראָגן er hot gehat gekrogn זיי האָבן געהאַט געקראָגן zey hobn gehat gekrogn future איך וועל קריגן ikh vel krign מיר וועלן קריגן mir veln krign דו וועסט קריגן du vest krign איר וועט קריגן ir vet krign ער וועט קריגן er vet krign זיי וועלן קריגן zey veln krign future perfect איך וועל האָבן געקראָגן ikh vel hobn gekrogn מיר וועלן האָבן געקראָגן mir veln hobn gekrogn דו וועסט האָבן געקראָגן du vest hobn gekrogn איר וועט האָבן געקראָגן ir vet hobn gekrogn ער וועט האָבן געקראָגן er vet hobn gekrogn זיי וועלן האָבן געקראָגן zey veln hobn gekrogn

Noun

קריגן • (krign)

1. plural of קריג‎ (krig)