נעמען

נעמען

Yiddish

Etymology

From Middle High German nemen, nëmen (“to take, grasp”), from Old High German neman (“to take”), from Proto-Germanic *nemaną (“to take”) (compare Dutch nemen), from Proto-Indo-European *nem- (“to distribute, take”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈnɛmən/

Verb

נעמען • (nemen) (past participle גענומען‎ (genumen))

1. to take, obtain (בײַ‎ (bay, “from”))
2. to get, receive (בײַ‎ (bay, “from”))

Conjugation

Conjugation of נעמען

infinitive	נעמען nemen
present participle	נעמענדיק‎ nemendik
past participle	גענומען‎ genumen
auxiliary	האָבן‎ hobn
present	איך נעם‎ ikh nem	מיר נעמען mir nemen
	דו נעמסט‎ du nemst	איר נעמט‎ ir nemt
	ער נעמט‎ er nemt	זיי נעמען zey nemen
imperative	נעם (דו)‎ nem (du)	נעמט (איר)‎ nemt (ir)
Composed forms past איך האָב גענומען ikh hob genumen מיר האָבן גענומען mir hobn genumen דו האָסט גענומען du host genumen איר האָט גענומען ir hot genumen ער האָט גענומען er hot genumen זיי האָבן גענומען zey hobn genumen pluperfect איך האָב געהאַט גענומען ikh hob gehat genumen מיר האָבן געהאַט גענומען mir hobn gehat genumen דו האָסט געהאַט גענומען du host gehat genumen איר האָט געהאַט גענומען ir hot gehat genumen ער האָט געהאַט גענומען er hot gehat genumen זיי האָבן געהאַט גענומען zey hobn gehat genumen future איך וועל נעמען ikh vel nemen מיר וועלן נעמען mir veln nemen דו וועסט נעמען du vest nemen איר וועט נעמען ir vet nemen ער וועט נעמען er vet nemen זיי וועלן נעמען zey veln nemen future perfect איך וועל האָבן גענומען ikh vel hobn genumen מיר וועלן האָבן גענומען mir veln hobn genumen דו וועסט האָבן גענומען du vest hobn genumen איר וועט האָבן גענומען ir vet hobn genumen ער וועט האָבן גענומען er vet hobn genumen זיי וועלן האָבן גענומען zey veln hobn genumen

Derived terms

• אַראָפּנעמען‎ (aropnemen, “to take down, remove”)
• מיטנעמען‎ (mitnemen, “to take along, take with one”)

Noun

נעמען • (nemen) m pl

1. plural of נאָמען‎ (nomen)