bekwellen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch bequellen. Equivalent to be- + kwellen.
Pronunciation
- IPA(key): /bəˈkʋɛ.lə(n)/
- Hyphenation: be‧kwel‧len
- Rhymes: -ɛlən
Verb
bekwellen
- (transitive, dated) to torment, to pester
- Synonym: kwellen
Inflection
Inflection of bekwellen (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | bekwellen | |||
past singular | bekwelde | |||
past participle | bekweld | |||
infinitive | bekwellen | |||
gerund | bekwellen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | bekwel | bekwelde | ||
2nd person sing. (jij) | bekwelt | bekwelde | ||
2nd person sing. (u) | bekwelt | bekwelde | ||
2nd person sing. (gij) | bekwelt | bekwelde | ||
3rd person singular | bekwelt | bekwelde | ||
plural | bekwellen | bekwelden | ||
subjunctive sing.1 | bekwelle | bekwelde | ||
subjunctive plur.1 | bekwellen | bekwelden | ||
imperative sing. | bekwel | |||
imperative plur.1 | bekwelt | |||
participles | bekwellend | bekweld | ||
1) Archaic. |