וויגן

וויגן

Yiddish

Etymology

From Middle High German wigen, formed from Old High German wige (“cradle”) (whence Yiddish וויג‎ (vig)).

Noun

וויגן • (vign) (past participle געוויגט‎ (gevigt))

1. to swing, as though in a cradle; to rock back and forth

Conjugation

Conjugation of וויגן

infinitive	וויגן vign
present participle	וויגנדיק‎ vigndik
past participle	געוויגט‎ gevigt
auxiliary	האָבן‎ hobn
present	איך וויג‎ ikh vig	מיר וויגן mir vign
	דו וויגסט‎ du vigst	איר וויגט‎ ir vigt
	ער וויגט‎ er vigt	זיי וויגן zey vign
imperative	וויג (דו)‎ vig (du)	וויגט (איר)‎ vigt (ir)
Composed forms past איך האָב געוויגט ikh hob gevigt מיר האָבן געוויגט mir hobn gevigt דו האָסט געוויגט du host gevigt איר האָט געוויגט ir hot gevigt ער האָט געוויגט er hot gevigt זיי האָבן געוויגט zey hobn gevigt pluperfect איך האָב געהאַט געוויגט ikh hob gehat gevigt מיר האָבן געהאַט געוויגט mir hobn gehat gevigt דו האָסט געהאַט געוויגט du host gehat gevigt איר האָט געהאַט געוויגט ir hot gehat gevigt ער האָט געהאַט געוויגט er hot gehat gevigt זיי האָבן געהאַט געוויגט zey hobn gehat gevigt future איך וועל וויגן ikh vel vign מיר וועלן וויגן mir veln vign דו וועסט וויגן du vest vign איר וועט וויגן ir vet vign ער וועט וויגן er vet vign זיי וועלן וויגן zey veln vign future perfect איך וועל האָבן געוויגט ikh vel hobn gevigt מיר וועלן האָבן געוויגט mir veln hobn gevigt דו וועסט האָבן געוויגט du vest hobn gevigt איר וועט האָבן געוויגט ir vet hobn gevigt ער וועט האָבן געוויגט er vet hobn gevigt זיי וועלן האָבן געוויגט zey veln hobn gevigt

Derived terms

• פֿאַרוויגן‎ (farvign)

Noun

וויגן • (vign)

1. plural of וויג‎ (vig)