bekkr
Old Norse
Pronunciation
- (12th century Icelandic) IPA(key): /ˈbɛkːr̩/
Etymology 1
From Proto-Germanic *bankiz, whence also Old English benc (English bench), Old High German bank (German Bank).
Noun
bekkr m (genitive bekkjar or bekks, plural bekkir)
- bench
Declension
Declension of bekkr (strong i-stem, s and ar-genitives)
masculine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | bekkr | bekkrinn | bekkir | bekkirnir |
accusative | bekk | bekkinn | bekki | bekkina |
dative | bekk | bekkinum | bekkjum | bekkjunum |
genitive | bekkjar, bekks | bekkjarins, bekksins | bekkja | bekkjanna |
Descendants
- Danish: bænk
- Icelandic: bekkur
- Norwegian Bokmål: benk
- Norwegian Nynorsk: benk
- Swedish: bänk
Etymology 2
From Proto-Germanic *bakiz, whence also German Bach.
Noun
bekkr m (genitive bekkjar or bekks, plural bekkir)
- brook, creek
Declension
Declension of bekkr (strong i-stem, s and ar-genitives)
masculine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | bekkr | bekkrinn | bekkir | bekkirnir |
accusative | bekk | bekkinn | bekki | bekkina |
dative | bekk | bekkinum | bekkjum | bekkjunum |
genitive | bekkjar, bekks | bekkjarins, bekksins | bekkja | bekkjanna |
Descendants
- Old Danish: bæk
- Danish: bæk
- Old Swedish: bækker
- Swedish: bäck
- Norwegian Bokmål: bekk
- Norwegian Nynorsk: bekk
- Icelandic: bekkur
- → Old English: bæc, becc (mostly in placenames)
- Middle English: bec, becc
- Scots: bek, bekk
- English: beck
- Middle English: bec, becc
- → Old French: [Term?]
- French: -bec (in placenames)
- Norman: bec
References
- bekkr in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press