Դաւիթ
Old Armenian
Etymology
From Classical Syriac ܕܘܝܬ (Dāwīt), an informal form of ܕܘܝܕ (Dāwīḏ), from Biblical Hebrew דָּוִד (Dāwîḏ). The final -թ (-tʿ) is seen also in Georgian დავითი (daviti), and Aghwan 𐔳𐔰𐕛𐔼𐔸 (davit). For the devoicing of final consonants in Aramaic see Lipiński, without the Armenian.[1]
Proper noun
Դաւիթ • (Dawitʿ)
- David (Biblical figure)
- a male given name
Declension
a-type
singular (uncountable) | |
---|---|
nominative | Դաւիթ (Dawitʿ) |
genitive | Դաւթայ (Dawtʿay) |
dative | Դաւթայ (Dawtʿay) |
accusative | Դաւիթ (Dawitʿ) |
ablative | Դաւթայ (Dawtʿay) |
instrumental | Դաւթաւ (Dawtʿaw) |
locative | Դաւիթ (Dawitʿ) |
i-type
singular (uncountable) | |
---|---|
nominative | Դաւիթ (Dawitʿ) |
genitive | Դաւթի (Dawtʿi) |
dative | Դաւթի (Dawtʿi) |
accusative | Դաւիթ (Dawitʿ) |
ablative | Դաւթէ (Dawtʿē) |
instrumental | Դաւթիւ (Dawtʿiw) |
locative | Դաւթի (Dawtʿi) |
Derived terms
- Դավթուկ (Davtʿuk)
- Դավթակ (Davtʿak)
Descendants
- Armenian: Դավիթ (Davitʿ)
References
- Lipiński, Edward (2001) Semitic Languages: Outline of a Comparative Grammar (Orientalia Lovaniensia Analecta; 80) (in English), 2nd edition, Leuven: Peeters, →ISBN, page 110
Further reading
- Ačaṙyan, Hračʿya (1942–1962), “Դաւիթ”, in Hayocʿ anjnanunneri baṙaran [Dictionary of Personal Names of Armenians] (in Armenian), Yerevan: University Press