դաւաճանումն
Old Armenian
Etymology
դաւաճանեմ (dawačanem) + -ումն (-umn).
Noun
դաւաճանումն • (dawačanumn)
- treason, deceit, intrigue, rebellion, fraud, prevarication
- stratagem
- ambush
Declension
n-type
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| nominative | դաւաճանումն (dawačanumn) | դաւաճանմունք (dawačanmunkʿ) | |
| genitive | դաւաճանման (dawačanman) | դաւաճանմանց (dawačanmancʿ) | |
| dative | դաւաճանման (dawačanman) | դաւաճանմանց (dawačanmancʿ) | |
| accusative | դաւաճանումն (dawačanumn) | դաւաճանմունս (dawačanmuns) | |
| ablative | դաւաճանմանէ (dawačanmanē) | դաւաճանմանց (dawačanmancʿ) | |
| instrumental | դաւաճանմամբ (dawačanmamb) | դաւաճանմամբք (dawačanmambkʿ) | |
| locative | դաւաճանման (dawačanman) | դաւաճանմունս (dawačanmuns) |
Synonyms
- դաւաճանութիւն (dawačanutʿiwn)
Descendants
- Armenian: դավաճանում (davačanum)
References
- Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), “դաւաճանումն”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy