գոյութիւն
Old Armenian
Etymology
From գոյ (goy) + -ութիւն (-utʿiwn).
Noun
գոյութիւն • (goyutʿiwn)
- existence, being, nature, essence, substance, reality
- goods
Declension
n-type
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| nominative | գոյութիւն (goyutʿiwn) | գոյութիւնք (goyutʿiwnkʿ) | |
| genitive | գոյութեան (goyutʿean) | գոյութեանց (goyutʿeancʿ) | |
| dative | գոյութեան (goyutʿean) | գոյութեանց (goyutʿeancʿ) | |
| accusative | գոյութիւն (goyutʿiwn) | գոյութիւնս (goyutʿiwns) | |
| ablative | գոյութենէ (goyutʿenē) | գոյութեանց (goyutʿeancʿ) | |
| instrumental | գոյութեամբ (goyutʿeamb) | գոյութեամբք (goyutʿeambkʿ) | |
| locative | գոյութեան (goyutʿean) | գոյութիւնս (goyutʿiwns) |
Descendants
- Armenian: գոյություն (goyutʿyun) (goyut’yun)
References
- Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), “գոյութիւն”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy