արմանամ
Old Armenian
Etymology
Perhaps from արմ (arm, “root”) + -ան- (-an-); compare dialectal փայտ կտրիլ (pʿayt ktril, “to be petrified”). Alternatively from Proto-Armenian *arm- (“to bind fast, tie, fit”), seen in յարմար (yarmar).
Verb
արմանամ • (armanam) (aorist indicative արմացայ)
- to be astounded, to wonder, to be astonished
Conjugation
mediopassive
| infinitive | արմանալ (armanal) | participle | արմացեալ (armacʿeal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | արմաց- (armacʿ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | արմանամ (armanam) | արմանաս (armanas) | արմանայ (armanay) | արմանամք (armanamkʿ) | արմանայք (armanaykʿ) | արմանան (armanan) | |
| imperfect | արմանայի (armanayi) | արմանայիր (armanayir) | արմանայր (armanayr) | արմանայաք (armanayakʿ) | արմանայիք (armanayikʿ) | արմանային (armanayin) | |
| aorist | արմացայ (armacʿay) | արմացար (armacʿar) | արմացաւ (armacʿaw) | արմացաք (armacʿakʿ) | արմացայք (armacʿaykʿ) | արմացան (armacʿan) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | արմանայցիմ (armanaycʿim) | արմանայցիս (armanaycʿis) | արմանայցի (armanaycʿi) | արմանայցիմք (armanaycʿimkʿ) | արմանայցիք (armanaycʿikʿ) | արմանայցին (armanaycʿin) | |
| aorist | արմացայց (armacʿaycʿ) | արմասցիս (armascʿis) | արմասցի (armascʿi) | արմասցուք (armascʿukʿ) | արմասջիք (armasǰikʿ) | արմասցին (armascʿin) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | արմացի՛ր (armacʿír) | — | — | արմացարո՛ւք (armacʿarúkʿ) | — | |
| cohortative | — | արմասջի՛ր (armasǰír) | — | — | արմասջի՛ք (armasǰíkʿ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ արմանար (mí armanar) | — | — | մի՛ արմանայք (mí armanaykʿ) | — | |
Derived terms
- արմանագործ (armanagorc)
- արմանագործութիւն (armanagorcutʿiwn)
- արմանալի (armanali)
- արմանական (armanakan)
- արմանք (armankʿ)
- արմացումն (armacʿumn)
- արմացք (armacʿkʿ)
- զարմանամ (zarmanam)
- ընդարմ (əndarm)
- ընդարմանամ (əndarmanam)
- ընդարմացուցանեմ (əndarmacʿucʿanem)
- ընդարմացուցիչ (əndarmacʿucʿičʿ)
Descendants
- Armenian: արմանալ (armanal)
References
- Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), “արմանամ”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
- Awetikʿean, G.; Siwrmēlean, X.; Awgerean, M. (1836–1837), “արմանամ”, in Nor baṙgirkʿ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
- Martirosyan, Hrach (2010), “arm-anam”, in Etymological Dictionary of the Armenian Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 8), Leiden, Boston: Brill, page 141