անգանիմ
Old Armenian
Verb
անգանիմ • (anganim) (aorist indicative անգայ)
- Alternative form of անկանիմ (ankanim)
Conjugation
mediopassive
| infinitive | անգանել, անգանիլ* (anganel, anganil*) | participle | անգեալ (angeal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | անգ- (ang-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | անգանիմ (anganim) | անգանիս (anganis) | անգանի (angani) | անգանիմք (anganimkʿ) | անգանիք (anganikʿ) | անգանին (anganin) | |
| imperfect | անգանէի (anganēi) | անգանէիր (anganēir) | անգանէր, անգանիւր (anganēr, anganiwr) | անգանէաք (anganēakʿ) | անգանէիք (anganēikʿ) | անգանէին (anganēin) | |
| aorist | անգայ (angay) | անգար (angar) | անգաւ (angaw) | անգաք (angakʿ) | անգայք (angaykʿ) | անգան (angan) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | անգանիցիմ (anganicʿim) | անգանիցիս (anganicʿis) | անգանիցի (anganicʿi) | անգանիցիմք (anganicʿimkʿ) | անգանիցիք (anganicʿikʿ) | անգանիցին (anganicʿin) | |
| aorist | անգայց (angaycʿ) | անգցիս (angcʿis) | անգցի (angcʿi) | անգցուք (angcʿukʿ) | անգջիք (angǰikʿ) | անգցին (angcʿin) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | անգի՛ր (angír) | — | — | անգարո՛ւք (angarúkʿ) | — | |
| cohortative | — | անգջի՛ր (angǰír) | — | — | անգջի՛ք (angǰíkʿ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ անգանիր (mí anganir) | — | — | մի՛ անգանիք (mí anganikʿ) | — | |
| *post-classical | |||||||
References
- Ačaṙean, Hračʿeay (1971–1979), “անկանիմ”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Armenian Etymological Dictionary] (in Armenian), 2nd edition, a reprint of the original 1926–1935 seven-volume edition, Yerevan: University Press