ամառն

Old Armenian

Etymology

From pre-Armenian *sm̥h₂er-m̥, old accusative from Proto-Indo-European *s(e)m-eh₂-, whence Old Armenian ամ (am, “year”); cognate with Proto-Germanic *sumaraz, Proto-Celtic *samos, Persian ‎ (hamîn).[1][2][3] For the sense development ‘year’ → ‘summer’ compare the relationship between Russian лет (let) : ле́то (léto).

Noun

ամառն • (amaṙn)

summer

Usage notes

The word has two combining forms: the original ամար- (amar-) and post-classical ամառն- (amaṙn-).

Declension

n-type

	singular	plural
nominative	ամառն (amaṙn)	ամարունք (amarunkʿ)
genitive	ամարան, ամառան (amaran, amaṙan)	ամարանց, ամառանց (amarancʿ, amaṙancʿ)
dative	ամարան, ամառան (amaran, amaṙan)	ամարանց, ամառանց (amarancʿ, amaṙancʿ)
accusative	ամառն (amaṙn)	ամարունս (amaruns)
ablative	ամարանէ, ամառանէ (amaranē, amaṙanē)	ամարանց, ամառանց (amarancʿ, amaṙancʿ)
instrumental	ամարամբ, ամառամբ (amaramb, amaṙamb)	ամարամբք, ամառամբք (amarambkʿ, amaṙambkʿ)
locative	ամարան, ամառան (amaran, amaṙan)	ամարունս (amaruns)

Derived terms

ամառնակէզ (amaṙnakēz)
ամառնամուտ (amaṙnamut)
ամառնային (amaṙnayin)
ամառնանամ (amaṙnanam)
ամառնանոց (amaṙnanocʿ)
ամարային (amarayin)
ամարայնի (amarayni)
ամարայնոյ (amaraynoy)
ամարանի (amarani)
ամարանոց (amaranocʿ)
ամարասուն (amarasun)
ամարաստան (amarastan)
ամարաստուն (amarastun)

Related terms

ամ (am)

Descendants

Armenian: ամառ (amaṙ)

References

Ačaṙyan, Hračʿya (1940) Hayocʿ lezvi patmutʿyun [History of the Armenian Language] (in Armenian), volume I, Yerevan: University Press, pages 36–37
Ačaṙean, Hračʿeay (1971–1979), “ամառն”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Armenian Etymological Dictionary] (in Armenian), 2nd edition, a reprint of the original 1926–1935 seven-volume edition, Yerevan: University Press
Martirosyan, Hrach (2010), “amaṙn”, in Etymological Dictionary of the Armenian Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 8), Leiden, Boston: Brill, page 46