աղանդաւոր
Old Armenian
Etymology
աղանդ (ałand) + -աւոր (-awor)
Noun
աղանդաւոր • (ałandawor)
- sectary, member of a sect
- magician, enchanter, sorcerer
Declension
i-a-type
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| nominative | աղանդաւոր (ałandawor) | աղանդաւորք (ałandaworkʿ) | |
| genitive | աղանդաւորի (ałandawori) | աղանդաւորաց (ałandaworacʿ) | |
| dative | աղանդաւորի (ałandawori) | աղանդաւորաց (ałandaworacʿ) | |
| accusative | աղանդաւոր (ałandawor) | աղանդաւորս (ałandawors) | |
| ablative | աղանդաւորէ (ałandaworē) | աղանդաւորաց (ałandaworacʿ) | |
| instrumental | աղանդաւորաւ (ałandaworaw) | աղանդաւորաւք = աղանդաւորօք (ałandaworawkʿ = ałandaworōkʿ) | |
| locative | աղանդաւորի (ałandawori) | աղանդաւորս (ałandawors) |
Derived terms
- աղանդաւորութիւն (ałandaworutʿiwn)
Descendants
- Armenian: աղանդավոր (ałandavor)
References
- Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), “աղանդաւոր”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
- Awetikʿean, G.; Siwrmēlean, X.; Awgerean, M. (1836–1837), “աղանդաւոր”, in Nor baṙgirkʿ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy