behofian
Old English
Etymology
From be- + *hōfian, from behōf.
Verb
behōfian
- To have need of, need.
- To be needful to, necessary.
Conjugation
Conjugation of behōfian (weak class 2)
infinitive | behōfian | tō behōfienne |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st-person singular | behōfie behōfiġe | behōfode |
2nd-person singular | behōfast | behōfodest |
3rd-person singular | behōfaþ | behōfode |
plural | behōfiaþ behōfiġaþ | behōfodon |
subjunctive | present | past |
singular | behōfie behōfiġe | behōfode |
plural | behōfien behōfiġen | behōfoden |
imperative | ||
singular | behōfa | |
plural | behōfiaþ behōfiġaþ | |
participle | present | past |
behōfiende behōfiġende | (ġe)behōfod |
Descendants
- Middle English: behoven
- English: behove, behoove