aanbrullen
Dutch
Etymology
Compound of aan + brullen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːnˌbrʏ.lə(n)/
- Hyphenation: aan‧brul‧len
Verb
aanbrullen
- (transitive) to shout at
- (intransitive) to arrive while shouting or otherwise making loud noises
Inflection
| Inflection of aanbrullen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanbrullen | |||
| past singular | brulde aan | |||
| past participle | aangebruld | |||
| infinitive | aanbrullen | |||
| gerund | aanbrullen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | brul aan | brulde aan | aanbrul | aanbrulde |
| 2nd person sing. (jij) | brult aan | brulde aan | aanbrult | aanbrulde |
| 2nd person sing. (u) | brult aan | brulde aan | aanbrult | aanbrulde |
| 2nd person sing. (gij) | brult aan | brulde aan | aanbrult | aanbrulde |
| 3rd person singular | brult aan | brulde aan | aanbrult | aanbrulde |
| plural | brullen aan | brulden aan | aanbrullen | aanbrulden |
| subjunctive sing.1 | brulle aan | brulde aan | aanbrulle | aanbrulde |
| subjunctive plur.1 | brullen aan | brulden aan | aanbrullen | aanbrulden |
| imperative sing. | brul aan | |||
| imperative plur.1 | brult aan | |||
| participles | aanbrullend | aangebruld | ||
| 1) Archaic. | ||||