чинъ
Old Church Slavonic
Etymology
From Proto-Slavic *činъ.
Noun
чинъ • (činŭ) m
- order
- rank
- rule
Declension
Declension of чинъ (u-stem)
Singular | Dual | Plural | |
---|---|---|---|
Nominative | чинъ činŭ | чинꙑ činy | чинове činove |
Accusative | чинъ činŭ | чинꙑ činy | чинꙑ činy |
Genitive | чиноу činu | чиновоу činovu | чиновъ činovŭ |
Locative | чиноу činu | чиновоу činovu | чинъхъ činŭxŭ |
Dative | чинови činovi | чинъма činŭma | чинъмъ činŭmŭ |
Instrumental | чинъмь činŭmĭ | чинъма činŭma | чинъми činŭmi |
Vocative | чиноу činu | чинꙑ činy | чинове činove |
Descendants
- Czech: čin
- Russian: чин (čin)
- Serbo-Croatian: čin
- Slovene: čin