Befehl
German
Etymology
From Late Middle High German bevel.
Pronunciation
- IPA(key): [bəˈfeːl]
Audio (Austria) (file) Audio (file)
Noun
Befehl m (genitive Befehls or Befehles, plural Befehle)
- command, order
Declension
Declension of Befehl
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
indef. | def. | noun | def. | noun | |
nominative | ein | der | Befehl | die | Befehle |
genitive | eines | des | Befehles, Befehls | der | Befehle |
dative | einem | dem | Befehl, Befehle1 | den | Befehlen |
accusative | einen | den | Befehl | die | Befehle |
1Now uncommon, see notes
Derived terms
- Befehlsform
- Befehlshaber
- Einberufungsbefehl
- Haftbefehl
- Marschbefehl
- Schießbefehl
- Vollstreckungsbefehl
- Zahlungsbefehl
Related terms
- befehlen
Further reading
- Befehl in Duden online