Beeilen
German
Noun
Beeilen n (genitive Beeilens, no plural)
- gerund of beeilen
Declension
Declension of Beeilen (uncountable)
singular | |||
---|---|---|---|
indef. | def. | noun | |
nominative | ein | das | Beeilen |
genitive | eines | des | Beeilens |
dative | einem | dem | Beeilen |
accusative | ein | das | Beeilen |