accappiettare
Italian
Etymology
From a- + cappietto + -are, from the diminutive of cappio.
Verb
accappiettàre (first-person singular present accappiétto, first-person singular past historic accappiettài, past participle accappiettàto, auxiliary avére)
- to tie / close with a slip knot
Conjugation
Conjugation of accappiettàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | accappiettàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | accappiettàndo | |||
present participle | accappiettànte | past participle | accappiettàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | accappiétto | accappiétti | accappiétta | accappiettiàmo | accappiettàte | accappiéttano |
imperfect | accappiettàvo | accappiettàvi | accappiettàva | accappiettavàmo | accappiettavàte | accappiettàvano |
past historic | accappiettài | accappiettàsti | accappiettò | accappiettàmmo | accappiettàste | accappiettàrono |
future | accappietterò | accappietterài | accappietterà | accappietterémo | accappietteréte | accappietterànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | accappietterèi | accappietterésti | accappietterèbbe, accappietterébbe | accappietterémmo | accappietteréste | accappietterèbbero, accappietterébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | accappiétti | accappiétti | accappiétti | accappiettiàmo | accappiettiàte | accappiéttino |
imperfect | accappiettàssi | accappiettàssi | accappiettàsse | accappiettàssimo | accappiettàste | accappiettàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
accappiétta | accappiétti | accappiettiàmo | accappiettàte | accappiéttino | ||
negative imperative | nonaccappiettàre | non accappiétti | non accappiettiàmo | non accappiettàte | non accappiéttino |
Anagrams
- accappietterà